Clos des Frèr[es]

Kennissen noemen me wel eens een wijnzot . Het klinkt als een scheldwoord, maar voor het gemak beschouw ik het sinds enige jaren als een eretitel. “Enigszins bezeten door alles wat met gegist druivensap te maken heeft” en “Niet in staat tijdens een gesprek van meer dan een uur het thema wijn terzijde te laten liggen”. Dat zouden goede omschrijvingen voor een wijnzot kunnen zijn. Er bestaan binnen de groep van de wijnzotten nog gradaties. De strafste soort zijn de mega-wijnzotten. Die zijn dan meestal zo bezeten dat ze zélf hun wijn gaan maken. Gentenaar Erwin Devriendt is er zo eentje. Erwin Devriendt en zijn echtgenote Françoise Lefevere reden in het begin van de jaren ’90 met hun aftands R5’je in de Loirestreek rond en kwamen daar een bordje visitez nos caves tegen. “Daar is het fout gegaan”, zegt Erwin. “Sindsdien heeft wijn alleen maar een groter deel van ons leven in beslag genomen.” Devriendt heeft een drukke baan als socioloog en hij is directeur van de thuisverzorgingsdienst Solidariteit voor het gezin. Dat belette hem niet om in 1998 twee hectaren onbeplante en woeste  garrigue te kopen in Sarrians. Dat is een dorp in de buurt van de Mont Ventoux, in de appellatie Vacqueyras. “Ik ben wild van pinot noir, van nebbiolo en van grenache”, zegt Devriendt. “Maar geld om een lap grond te kopen in de Bourgogne of in Piemonte hadden we niet, dus werd het de Rhône. Een daarom maken we nu grenachewijnen.”
De Franse overheid was op zijn zachtst gezegd niet echt meewerkend als het over het nieuwe project van Devriendt ging. Zijn grond lag mooi binnen de appellation Vacqueyras, maar toch kreeg hij geen toelating om er druivenstokken aan te planten. Toen hij in contact kwam met zijn jonge buurman Jeremy Onde, klikte het meteen. De twee besloten samen te werken en plots werd de Franse bureaucratie wat soepeler. Clos des Frèr[es] was geboren.  De naam verwijst enerzijds naar de voornamen van Françoise en Erwin, maar illustreert ook de broederschap tussen Devriendt en zijn Franse buurman. Op het etiket van hun Vacqueyras staan trouwens hun beider vingerafdrukken.
Inmiddels heeft Erwin Devriendt al meer dan tien jaargangen van zijn wijn gemaakt. De Clos des Frèr[es] wordt algemeen beschouwd als een van de vijf beste Vacqueyras’ uit de hele appellatie. Het is een massieve wijn die gemaakt is op een vergelijkbaar terroir als Châteauneuf du Pape, met een groot aandeel grenache en voor de rest syrah en cinsault. De nadruk ligt op fruit, eerder dan op hout. En natuurlijk is er die fantastische kruidige toets, die letterlijk aan de geurige garrigue doet denken die de wijngaard omringt. Bij De Wijnzolder hebben we ook La Folie des Frères, een côtes du rhône van 100% grenache. Dit is een lichtvoetiger wijn dan de grote broer uit Vacqueyras. Zacht en soepel legt hij de nadruk op rood fruit.