Barale Fratelli

Sergio Barale woont in het historische centrum van het stadje Barolo, waar ze al eeuwenlang de peperdure maar legendarische wijnen met dezelfde naam maken. Sergio’s voorvader Francesco had het domein in 1870 gesticht, en ik denk niet dat er sindsdien veel veranderd is aan de manier waarop de Barale’s hun wijnen maken. Zo’n 20 jaar geleden brak in het anders zo vredige Piemonte de zogenaamde guerra del Barolo (Barolo-oorlog) uit tussen de traditionalisten en de modernisten. De eeuwenoude gewoonte om de wijnen minstens drie jaar lang te laten rijpen in grote houten foeders van 15 tot 30 hectoliter (de zogenaamde botti) werd afgezworen door een aantal nieuwlichters. Vooral onder invloed van de Amerikaanse markt begonnen zij kleine eiken barriques te gebruiken. De stijl van de barolo’s veranderde totaal: de moderne versie geurde en smaakte veel meer naar het hout, de wijnen waren fruitiger en kwamen veel sneller op dronk. Kortom, het waren “makkelijker” barolo’s. De traditionalisten vervloekten de modernistische ketters en zijn tot op vandaag (terecht, volgens mij) overtuigd dat hun barolo’s veel complexer zijn dan de moderne, soms overdreven houtgelagerde. De Barolo-oorlog is inmiddels wat bekoeld en de beide partijen zijn wat tot mekaar gekomen. Maar niettemin blijft Sergio Barale een van de hardliners onder de traditionalisten. “Modernisten willen ook goede wijn maken, dat zal wel”, geeft Sergio toe. “Maar ze proberen dat te doen in de cuverie. Wij traditionalisten vinden dat goede wijn vooral in de wijngaard gemaakt wordt.” Barale blijft een koppige traditionalist als het over barolo gaat, maar dat wil niet zeggen dat hij niet open staat voor nieuwe ideeën bij de productie van de andere wijnen uit zijn assortiment. Zijn chardonnay en nebbiolo bijvoorbeeld, zijn bijzonder drinkbare en onweerstaanbaar fruitige wijnen.
Sinds kort ging het domein volledig over naar biologische teelt.