Mário Negreiros

Mário Negreiros maakt in de Douro-streek een wijn waar je best even voor gaat zitten. In de Douro teelt men al sinds mensenheugenis de druiven voor porto, maar meer en meer wijnboeren houden tegenwoordig hun beste druiven voor gewone rode wijn. Ook bij Mário Negreiros is dat zo. Zijn domein is piepklein – hij maakt overigens maar één cuvée – en de omstandigheden zijn er extreem: men kent er bloedhete zomers en ijskoude winters, en de wijnstokken zijn aangeplant op doodarme grond van levensgevaarlijk steile hellingen. Echt prettig heeft Moeder Natuur (of God de Vader, zo u wilt) het niet geregeld, want hier geldt: hoe moeilijker de omstandigheden, hoe beter de wijn. Mário Negreiros is een voormalig journalist (hij was jarenlang correspondent voor een Portugese krant in Brazilië), maar tien jaar geleden hing hij zijn pen aan de haak en stortte hij zich vol overtuiging in de wijn. Daar was de liefde voor verantwoordelijk. In 1999 moest hij als journalist naar Rio de Janeiro voor een bijeenkomst van de politieke leiders van Europa en Latijns-Amerika. Een andere Portugese krant stuurde haar Brusselse correspondente naar de top. “Eva glimlachte naar me, en ik was verkocht”, herinnert Negreiros zich. Maar na de top scheidde de Atlantische Oceaan hen opnieuw. Ze bleven mekaar echter schrijven, en in 2000 ontmoetten Eva en Mário mekaar opnieuw in Portugal. Ze startten een relatie, maar bleven uit noodzaak op verschillende continenten wonen. Twee jaar later beslisten ze allebei om definitief naar Portugal terug te keren en samen te gaan wonen. Het kostte Mário zijn job. “Omdat ik zonder werk zat, stelde mijn vader me voor om het vervallen wijndomein van mijn grootvader in de Douro weer op te starten. Zeventig jaar lang waren daar alleen druiven gekweekt voor Cockburns Port. We vatten het plan op om de beste druiven te sparen voor een eigen wijn. De Negreiros was geboren.”