Petralona Winery

Ik geef het grif toe: de meeste mensen die denken aan Griekse wijn, worden daar niet meteen hitsig van. De fameuze retsina speelt de Griekse wijnreputatie nog steeds behoorlijk parten. U kent dat spul wel: witte wijn waaraan hars toegevoegd is. Ik krijg altijd de neiging om een verfborstel te zoeken als ik retsina ruik. Tot zover de vooroordelen over Griekse wijn. Want, dames en heren, het goede nieuws dat ze bij de uitvinders van de democratie ook ronduit heerlijke wijn maken. Enfin, ik heb toch op zijn minst één domein gevonden waar ze dat doen. Christos Kalaitzis is een zestiger die een bedrijfje heeft waar ze medisch materiaal maken voor rugoperaties. Toen ik hem vroeg hoe hij in godsnaam als wijnboer begonnen was, vertelde hij me een mooi verhaal. “In 2001 was ik op zakenreis met een Duitse rugchirurg die zijn hele carrière lang verbonden was geweest aan de universiteit van Houston, Texas. Toen hij met pensioen ging, keerde hij terug naar zijn geboorteland. Tijdens het diner vertelde hij me hoe moeilijk hij het had om weer in Duitsland te leven. Hij had zijn hele leven keihard gewerkt en had geen vrienden, geen hobby’s, geen gezin. Hij klaagde erover dat hij geld te over had, maar niet wist wat hij er mee moest doen. Toen ik terug thuis was, dacht ik dikwijls aan zijn verhaal, want ook ik zou gauw met pensioen gaan. Ik besloot dat ik nog iets zou beginnen waar ik mijn passie in kwijt kon. Vijftien jaar later ben ik een kleine wijnboer met nauwelijks 3 hectaren wijnland, maar met een fantastische bezigheid.” Christos is scheikundige van opleiding. “Dat heeft me veel geholpen toen ik hiermee startte”, zegt hij. “Ik heb besloten om gecertificeerd organisch te werken en dat moet je op biologisch-chemisch vlak weten waar je mee bezig bent.” Christos is een totale autodidact. Hij leerde de theoretische achtergrond van het wijn maken uit een kanjer van een  boek: “Handbook of Enology” van onder meer Pascal Ribereau-Gayon en Denis Dubourdieu. Het was met een zekere argwaan dat ik de wijnen proefde in het kleine wijndomeintje van Petralona, een uur van Thessaloniki. Een hobbywijnmaker die aan de stiel begon om zijn pensioen nuttig door te brengen… Tja, toch maar eerst eens goed proeven… Ik was al meteen verkocht toen ik de instapwijn ingeschonken kreeg: Kalaitzis 2011. Gemaakt van 100% merlot en werkelijk zijdezacht. Floga Gis 2011 is ook een merlot, maar die kreeg 18 maand (!) vatlagering. Het is een warme, diepe wijn die heel toegankelijk is. Heerlijke neus, absoluut niet overoaked, maar vooral: zó evenwichtig in de mond. De zuurtjes laten deze volle wijn een metertje boven de grond zweven. Drommon 2011 tenslotte is gemaakt van 100% xinomavro-druiven. Dit is een van de meest gebruikte druivensoorten in centraal Macedonië, en wat voor een! Deze cépage wordt er wel eens vergeleken met de Noord-Italiaanse nebbiolo: bleek van kleur, in zijn jeugd nogal hard en streng, maar fantastisch goed te verouderen. Deze 2011 is voor mij werkelijk de beste wijn die ik in Griekenland proefde (en ik bezocht toch wel flink wat domeinen…). In mijn notitieboekje staan maar een paar woorden bij deze wijn: “100% xinomavro – 18 maand hout – super”. Niet slecht voor een chemicus die nog iets wilde doen na zijn pensioen…