01
02
2bis
03
04
05
06
07
8
9
10
11
12
13
14
15
16
16_bis
17
18
19

Cellar Mas Garrian

Al acht eeuwen lang maakt men in het Spaanse Priorato (Priorat in het Catalaans) krachtige wijnen. Maar buiten de eigen bevolking was er al die tijd geen mens die deze wijnstreek in de buurt van Tarragona kende. Priorat was Spanje’s best bewaarde geheim. Maar zo’n twintig jaar geleden kwam daar verandering in. Plots ontdekte de wereld Priorat en de bonzen van het FAO (de Wereld Voedsel Organisatie) riepen het gebied prompt uit tot “de beste plek op aarde op wijn te maken”. De typische llicorella-ondergrond (een mengeling van rode en zwarte leisteen met kwartsiet) dwingt de druivenstok om zeer diep te gaan met zijn wortels. IJzingwekkend steile hellingen waar alles met de hand moet gebeuren, belachelijk lage rendementen en een extreem klimaat zorgen ervoor dat de wijnen van de Priorat op zijn minst “stevige knapen” kunnen genoemd worden. Dat geldt trouwens niet enkel voor de smaak, maar ook voor de prijs. Die plotse wereldwijde aandacht voor het piepkleine wijngebied had een aantal nefaste gevolgen. Filmsterren en zangers, grote financiële groepen, bekende Franse wijndomeinen…: iedereen probeerde zijn graantje mee te pikken van de stormachtig uitbreidende faam van Priorat. Er werd gevochten voor elke vierkante meter stenige grond en de nieuwe wijnboeren van Priorat werden eerder door hebzucht dan door kennis van zaken gedreven. Het gevolg was dat er heel wat rommel op de markt kwam. Of met andere woorden: Aldi en andere Lidl’s hebben nu ook hun eigen priorat. Toen ik in de streek op zoek ging naar een domein om mee samen te werken, had ik mezelf vooraf een paar beperkingen opgelegd: 1. Het moesten betaalbare wijnen zijn. Je moet maar weinig moeite doen om priorats te vinden van meer dan 40 euro… 2. Het moest een domein met geschiedenis zijn. Ik had geen zin om samen te werken met nieuwlichters zonder ervaring die alleen maar op centen uit zijn. 3. Het moesten wijnen zijn die min of meer op dronk zijn. Veel priorats zijn gewoon ondrinkbaar hard in hun jeugd, en de meeste mensen hebben weinig zin om tien jaar in hun kelder te zitten wachten tot hun flesje op dronk is… Het leek een bijna onmogelijke opdracht, maar op het einde van een van de lange proefdagen kwam ik uiteindelijk bij Josep Garriga in het piepkleine dorpje El Molar terecht. En meteen wist ik dat ik “touche” had. Al vier generaties lang maakt men bij Mas Garrian wijnen op basis van garnacha (grenache) en carinyena (carignan), de traditionele prioratvariëteiten. Josep Garriga heeft hier sinds 1999 de touwtjes in handen. Bescheiden maar doortastend, vernieuwend maar met veel respect voor de traditie… Zo hebben we onze wijnboeren graag.

 

Privacyverklaring - INSCHRIJVEN NIEUWSBRIEF